στα απόνερα της δικης Ρίχτερ: Ο Ρίχτερ και οι εβραϊκές αποζημιώσεις

Κατάλληλο επιμύθιο της Δίκης Ρίχτερ υπήρξαν οι δηλώσεις Ρίχτερ ότι οι αποζημιώσεις τις Γερμανίας πήγαν μόνο στους Εβραίους που ψήφιζαν ΕΡΕ. Στην πραγματικότητα ο Ρίχτερ μπέρδεψε τις πολεμικές αποζημιώσεις με τις αποζημιώσεις σε θύματα φυλετικών διώξεων αλλά δεν πειράζει – για τις πολεμικές αποζημιώσεις διάβασε τον Χάγκεν Φλάισερ. Τώρα αγαπητέ αναγνώστη είναι λογικό να σκεφτείς ότι για να το λέει Γερμανός ιστορικός μάλλον κάτι παραπάνω θα ξέρει και δικό μου συμφέρον είναι να το αρνηθώ. Σε καταλαβαίνω αγαπητέ αναγνώστη, εδώ οι αγρότες θεωρούν ότι οι Εβραίοι φταίνε για την Κρίση – δύσκολα θα σε πείσω αν είσαι ήδη σίγουρος. Το μόνο που μπορώ να πω, χωρίς αυτό να είναι προφανώς τεκμηριωμένη ανάρτηση είναι ορισμένα γεγονότα, (πολλά στοιχεία από την έκθεση Μαγκλιβέρα στο ΚΙΣ):

1. Οι αποζημιώσεις του 1960 αφορούν Εβραίους και Χριστιανούς που «διώχθηκαν από τους Εθνικοσοσιαλιστές λόγω της φυλής ή της θρησκείας ή των πεποιθήσεών τους και των οποίων η ελευθερία ή η υγεία υπέστησαν βλάβη εξαιτίας αυτού του λόγου». Το ποσό ήταν 115εκ.μάρκα, μέσες άκρες 860εκ δραχμές(1). Δεν αφορούν μόνο Εβραίους και δεν ήταν πολεμικές αποζημιώσεις.

2. Αφορούν μόνο ζωντανούς και όχι κληρονόμους τους, δηλαδή μόνο όσους ήταν ζωντανοί το 1961 και όχι τους κληρονόμους αυτών που πέθαναν μεταξύ 1945 και 1961. Τα ποσά ήταν 35.000δρχ για κάθε θάνατο και 500δρχ για κάθε μήνα ομηρίας. Επίσης δεν αφορούν Έλληνες Εβραίους στο Ισραήλ στους οποίους είχε αφαιρεθεί η ιθαγένεια και αντίστοιχα εβραίους/χριστιανούς πολιτικούς πρόσφυγες στο παραπέτασμα.

3. Νομοθετικά διατάγματα που εξυπηρετούσαν ιδεολογικές ανάγκες, έθεσαν περιορισμούς σε αυτές τις αποζημιώσεις. Πχ αν υπήρχαν περισσότερα θύματα, τότε δεν καταβάλλονταν πλήρη αποζημίωση – στην πραγματικότητα δεν ήταν εφικτό να ξεπεράσουν τις 35.000δρχ ανά άτομο. Αυτό έγινε για να περιορισθεί το ποσό των αποζημιώσεων που θα πήγαινε σε Εβραίους που είχαν τα περισσότερα θύματα και νομοθετήθηκε κατόπιν οχλήσεων βουλευτών να μην πάνε όλα τα λεφτά στους Εβραίους.
Άλλες ιδεολογικές ανάγκες εξυπηρετούσαν τον αντικομουνιστικό αγώνα και εξαιρούσαν ρητά τα θύματα Ταγμάτων Ασφαλείας μιας και είχαν πεθάνει από Ελληνικά χέρια.

4. Δεν ξέρω πόσοι υπήρξαν οι δικαιούχοι, Εβραίοι και Χριστιανοί. Εδώ διαβάζω για 60.000 άτομα, συν 8/10.000 εκπρόθεσμες. Στο τέλος μάλιστα τα χρήματα δεν έφτασαν και αναγκάστηκαν να γυρίσουν δικαιούχοι χρήματα που είχαν λάβει προηγουμένως ώστε να λάβουν όλοι, γεγονός που ανατρέπει παντελώς τους ισχυρισμούς Ρίχτερ ότι πήραν μόνο οι Εβραίοι.

5. Να πούμε ότι ήταν 5.500 Εβραίοι το 1960; Να πω ότι ήταν 3.500 το μέγιστο νούμερο των Εβραίων που θα μπορούσαν να πάρουν αποζημιώσεις; (2) Ακόμα και έτσι το μέγιστο που θα μπορούσαν να πάρουν είναι 120εκ, δηλαδή το 14% του ποσού ενώ ο Ρίχτερ ισχυρίζεται ότι οι Εβραίοι πήραν το 25%. Αν δεχθούμε τους ισχυρισμούς Ρίχτερ και αποδεχθούμε ότι μόνο οι Εβραίοι της ΕΡΕ πήραν αποζημιώσεις, τότε το μέγιστο εβραϊκό ποσοστό πέφτει στο 10%, (με 70% δεξιά ψήφο ενώ μάλλον είναι σημαντικά χαμηλότερη). Μια μόνο εξαίρεση: υπήρξαν 20/30 επιζώντες ιατρικών πειραμάτων, αυτοί έπαιρναν επιδόματα απευθείας από την γερμανική κυβέρνηση – ένας από αυτούς ήταν ο Θείος Σαμ.

Ο Ρίχτερ βέβαια έχει ένα δίκιο γιατί μεγάλα ποσά φαγώθηκαν στις κρατικές επιτροπές που επιδίκαζαν τις αποζημιώσεις, γιατί η χρηματοδότηση τους γίνονταν από το ίδιο κονδύλι των 115εκ DM. Εκεί όντως υπήρξε η κυριαρχία του πελατειακού κράτους της ΕΡΕ, μιας και μέλη διορίστηκαν δικοί τους. Βέβαια αν ο Ρίχτερ εννοούσε αυτό, βρίσκω ενδιαφέρον ότι τον ενδιαφέρει η κατασπατάληση των πόρων αλλά όχι ότι μεγάλες μερίδες του πληθυσμού που δεν υπήρξαν δικαιούχοι λόγω του χαμηλού γερμανικού ποσού. Είναι εξαιρετικά περίεργο το πώς μιλάει αναλυτικά για τα 115εκ και δεν αναφέρει τίποτα για τα 200εκ δάνειο που δόθηκαν μετά από πιέσεις να τερματισθούν για πάντα οι διώξεις των ναζιστικών εγκλημάτων, (για την υπόθεση Μέρτεν ξανά Φλάϊσερ). Και αν η «καλπάζουσα αμνησικακία» για την οποία μίλησε ο Τσιριμώκος επιρρίπτει μεγαλύτερες ευθύνες στην Ελλάδα από ότι θέλουν ομολογούν οι Χριστιανοί συμπολίτες μας, δε μπορώ να δεχτώ να αποτελεί φύλο συκής για τις γερμανικές ευθύνες της ελλιπούς αποναζιστικοποίησης της ΟΔΓ .

Από το «Οι Πόλεμοι της Μνήμης», Χ.Φλάισερ

Επίσης ενδιαφέρον είναι ο ισχυρισμός του ότι μόνο οι Εβραίοι που ψήφιζαν ΕΡΕ πήραν αποζημιώσεις και μάλιστα το 25% από αυτές. Ενώ ξέρω κουτσομπολιά για την διαφθορά κοινοτικών εβραίων αξιωματούχων, ποτέ δεν άκουσα για μεροληψίες εναντίων αριστερών όπως ήταν η οικογένεια μου, όσο αφορά τις αποζημιώσεις. Αλλά ακόμα και να δεχθώ ότι ο Ρίχτερ ξέρει πράγματα που εμείς οι απλοί Εβραίοι δεν γνωρίζουμε, αναρωτιέμαι την αξία 4000 ψήφων την εποχή που η ΕΡΕ αν ήθελε μπορούσε να βάλει να ψηφίζουν και τα δένδρα, ενώ ταυτόχρονα εκβίαζε την εκλογική συμπεριφορά των Εβραίων υποχρεώνοντας τους να ψηφίζουν σε ξεχωριστά εκλογικά τμήματα πχ στην Θεσσαλονίκη. Είναι εντυπωσιακό ότι ο Ρίχτερ ισχυρίζεται ότι αυτές οι ψήφοι ήταν τόσο ισχυρές ώστε το κράτος να προσφέρει το 25% των 115εκ για να τις πάρουν.

Οπότε το ερώτημα είναι: ο Ρίχτερ πρώτον ισχυρίζεται ότι τα 115εκ μάρκα είναι πολεμικές αποζημιώσεις ενώ δεν είναι. Ισχυρίζεται ότι ξέρει που πήγαν τα 115εκ μάρκα, όταν εγώ λέω ότι δεν μπορεί να ξέρει. Ισχυρίζεται ότι 25% το πήραν οι Εβραίοι, ενώ αριθμητικά δεν βγαίνει αυτό το νούμερο. Ισχυρίζεται ότι τα λεφτά αυτά τα πήραν συγκεκριμένοι Εβραίοι λόγω του πελατειακού ψήφου τους στην ΕΡΕ και όχι επειδή οι συμπατριώτες του δολοφόνησαν το 90% από εμάς. Αυτό το πιστεύει παρά το γεγονός ότι οι Εβραίοι ζούσαν σε ένα τόσο εχθρικό περιβάλλον που δεν μπορούσαν καν να πάρουν πίσω ούτε καν τα σπίτια τους, όπως διαφαίνεται από τις πενιχρές ιδιοκτησίες του ΟΠΑΙΕ. Σύμφωνα με τον Ρίχτερ μπορούσαν να πάρουν λεφτά από το ελληνικό κράτος με το έτσι θέλω, όταν την ίδια εποχή ζήτησαν να επιστραφεί το νεκροταφείο τους και δεν μπόρεσαν να εκδικαστεί η υπόθεση παρά 40 χρόνια μετά. Γιατί τα ισχυρίζεται αυτά;

Ακόμα και αν δεχθούμε ότι άνθρωπος είναι και έκανε ένα λάθος, ο Ρίχτερ δεν συνειδητοποιεί ότι εμφανίζει τους Εβραίους της Ελλάδας ως λαμόγια και όχι ως θύματα. Στην βιάση του να καταδικάσει τους Έλληνες του «πελατειασμού» (sic) γενικά, προσπερνάει κάθε γερμανική ευθύνη ακόμα στο εβραϊκό ζήτημα. Αυτό θέτει άλλα ζητήματα που αμφιβάλω αν είναι έτοιμος να τα υποστηρίξει σε ένα γερμανικό κοινό. Προφανώς δεν θεωρώ ότι ο Ρίχτερ εμπνέεται της ναζιστικής ιδεολογίας, αλλά βρίσκω ενδιαφέρον ότι τον προβολέα τον φωτίζει πάντα με τέτοιο τρόπο ώστε οι γερμανικές ευθύνες να μένουν πάντα στην σκιά. Εθνικό είναι το αληθές και αυτό ισχύει είτε αναλαμβάνει ο Ρίχτερ το ρόλο του ιστορικού, είτε τον ρόλο του γερμανού πατριώτη που υπερασπίζεται τα εθνικά δίκαια έναντι των βαρβάρων.

υγ. Εξαιρετική η ανακοίνωση του ΚΙΣ, δε μας έφτανε ο Καμμένος που λέει ότι δεν πληρώνουμε φόρους, αποκτήσαμε και Γερμανούς πατριώτες. Βέβαια απαντάει κυρίως στο ανυπόγραφο άρθρο της Καθημερινής που είτε γράφτηκε από έναν/μια ανίκανο δημοσιογράφο ή από εμπαθή που προσπάθησε να δημιουργήσει κλίμα μιας ο Ρίχτερ δεν ισχυρίστηκε ότι οι Εβραίοι «έφαγαν».
υγ2. Ο Βίκτωρ Ελιέζερ έγραψε κάτι καλό, (αν και τονίζω ότι μιλώ για το επιχείρημα και όχι για τον ίδιο τον Ρίχτερ), ότι τέτοια επιχειρήματα ανήκουν στην ναζιστική ιδεολογία που ισχυρίζεται ότι οι Εβραίοι λειτουργούν σε βάρος του κοινωνικού συνόλου.

(1)υπολογίζω 4DM για κάθε 1$ το 1960 σύμφωνα με αυτό. Και υπολογίζω 30δρχ για κάθε δολάριο.
(2)τα νούμερα δεν είναι τυχαία, βασίζομαι σε πίνακες ηλικιών.

 Posted by Abravanel, the Blog στο 22/02/2016

πηγή: Abravanel