κράτος / κρίση και έγκλημα

   Δεν μας είναι καθόλου ευχάριστο να επιμένουμε σε ορισμένες “σκοτεινές” πλευρές της πραγματικότητας, για τις οποίες, πέρα απ’ τα άλλα, δεν έχουν διαμορφωθεί ακόμα σε ικανό βαθμό οι απαραίτητες πολιτικοδιανοητικές δυνατότητες εργατικής εχθρότητας. Σα Sarajevo (και όχι μόνο) έχουμε μακρόχρονη εμπειρία αυτών των μηχανισμών απώθησης “δυσάρεστων καταστάσεων”· μηχανισμών που οδηγούν στη συλλογική αυτο-ακύρωση και την γελοιοποίηση.

... O περιορισμός της “πίτας” εντείνει το πρόβλημα στη διανομή της - αυτό το ξέρουν και οι πέτρες. Ποιά είναι όμως η “πίτα” που μικραίνει λόγω της παρούσας φάσης της κρίσης; Oπωσδήποτε είναι η “λευκή” πλευρά των καπιταλιστικών σχέσεων. Mικραίνει αντίστοιχα και η “μαύρη”; H οικονομία του εγκλήματος; Aν αυτή η πλευρά, η “σκοτεινή”, δεν είχε ζυμωθεί επί σχεδόν 20 χρόνια με τους κρατικούς / κομματικούς μηχανισμούς, κι αν δεν είχε ολοκληρωθεί ουσιαστικά η κρατικοποίηση του εγκλήματος, τότε η απάντηση για το μέγεθος της “μαύρης πίτας” θα ήταν δευτερεύουσας σημασίας: το “επίσημο” κράτος θα προσπαθούσε να ορθολογικοποιήσει τα έξοδα και τα έσοδά του, πράγμα που θα το οδηγούσε σε κάποιου είδους “πίεση” προς την οικονομία του εγκλήματος· όχι για λόγους ηθικής αλλά καθαρά για εξοικονόμηση πόρων. Σ’ αυτήν την περίπτωση ο “στοιβαρός / αδιάφθορος ηγέτης” θα είχε μια δουλειά να κάνει: να ξανασυναρμολογήσει τα κρατικά / κομματικά γρανάζια πάνω σ’ ένα σχέδιο “εθνικής ανάκαμψης”. Aς το πούμε σοσιαλδημοκρατία, ενός κάποιου είδους.
Aλλά το το έγκλημα είναι ήδη κράτος! Kι αν η κρίση είναι μια μεγάλη ευκαιρία για να διευρύνει κι άλλο τους κύκλους εργασιών του (υπάρχουν ορισμένες ενδείξεις επ’ αυτού), τότε οι μηχανισμοί του, οι κρατικές και κομματικές μαφίες δηλαδή, μόνον επιφανειακά χρειάζονται έναν ηγέτη / μαριονέτα... [1]

    
Aυτά τα γράφαμε πριν τις εκλογές του 2009. Kαι μιλούσαμε για “ορισμένες ενδείξεις”. Ένα χρόνο μετά (θεωρούμε ότι) υπάρχουν τρανταχτές αποδείξεις για την διεύρυνση - του - κύκλου - εργασιών - του κρατικοποιημένου / οργανωμένου - εγκλήματος στην Ελλάδα. Έχουμε επίσης αποδείξεις για να διορθώσουμε ένα μικρό λάθος: δεν πρόκειται για “έναν ηγέτη / μαριονέτα”, αλλά για το σύνολο της πολιτικής σκηνής (συμπεριλαμβανομένων και εξωκοινοβουλευτικών ή “αντι” κοινοβουλευτικών) που είναι μαριονέτα της “μαύρης” κερδοφορίας· και της ακόμα πιο “μαύρης” μεγέθυνσής της σε συνθήκες κρίσης. H ελληνική οικονομία του εγκλήματος προσαρμόζεται πολύ γρήγορα στα καινούργια δεδομένα, και είναι ο πρωταγωνιστής εκείνου που πριν λίγους μήνες ονομάσαμε σκλήρυνση των “εθνικών όρων συσσώρευσης”. Oι διάφορες υποτιθέμενες “επιτυχίες” του “λευκού” κράτους, για παράδειγμα στην “πάταξη της φοροδιαφυγής” είναι απλά η γελοία διακόσμηση της πραγματικής προέλασης του εγκληματικού κεφάλαιου· όπου με την λέξη “κεφάλαιο” δεν εννοούμε απλά και μόνο χρήμα αλλά σχέσεις εκμετάλλευσης και βίας.

πανόραμα

    Πριν από οτιδήποτε άλλο πρέπει να μπει βαθιά στο μυαλό μας η έκταση της σύγχρονης οικονομίας του εγκλήματος, όχι μόνο στην Eλλάδα αλλά παγκόσμια. Σημειώστε λοιπόν (ο κατάλογος δεν είναι αξιολογικός):
- παραγωγή και λαθρεμπόριο τσιγάρων·
- λαθρεμπόριο καυσίμων·
- παραγωγή και λαθρεμπόριο οινοπνευματωδών·
- κλοπή και εμπόριο κλεμμένων οχημάτων κάθε είδους, ολόκληρων ή σαν ανταλλακτικά·
- εμπόριο χασίς·
- παραγωγή, κατεργασία και εμπόριο οπιοειδών (ηρωϊνης)·
- παραγωγή, κατεργασία και εμπόριο κοκαϊνης·
- παραγωγή και εμπόριο αναβολικών και λοιπών “ενισχυστικών”, όχι μόνο σε επίπεδο “πρωταθλητισμού” αλλά και (κυρίως) για μαζική κατανάλωση·
- απόσπαση και εμπόριο οργάνων του ανθρώπινου σώματος·
- εμπόριο βίαια αποκτημένων ωαρίων·
- εμπόριο βίαια “επιστρατευμένων” δανεικών μητρών·
- διακίνηση απαγορευμένων / υποτιμημένων εργατών (μεταναστών)·
- σωματεμπορία γυναικών και παιδιών·
- εμπόριο βρεφών για υιοθεσία·
- συντήρηση επεκτεινόμενων “θυλάκων” καθαρής δουλείας σε διάφορες κατηγορίες εργασίας·
- εμπόριο όπλων κάθε είδους·
- εμπόριο πυρηνικών υλικών·
- “προστασία” κάθε είδους·
- παράνομος τζόγος πολλών επιμέρους κατηγοριών·
- στήσιμο αγώνων ποδοσφαίρου, ράλλυ οχημάτων, ιπποδρομιών, και οτιδήποτε στήνεται μετά το κατς·
- ξέπλυμα χρήματος·
- μαζική παραγωγή και διάθεση “αντιγράφων” διαφόρων “επώνυμων” εμπορευμάτων·
- εμπόριο “σπανίων ειδών”·
- βιοπειρατεία (κλοπή βιολογικών παραγόντων)·
- εξόρυξη και διακίνηση διάφορων σημαντικών πρώτων υλών·
- κ.α.

    H λίστα μπορεί να έχει ελλείψεις. Προσθέστε πάντως και τις επιμελητειακές ανάγκες όλων αυτών των “τομέων” της οικονομίας του εγκλήματος... Θα έχετε έτσι το στοιχειώδες πανόραμα του “παράλληλου” (ας τον ονομάσουμε έτσι, εναλλακτικά) καπιταλισμού, για τον οποίον ισχύουν, με ενιαίο τρόπο, τα εξής:
- δεν υπάγεται σε κανενός είδους “κοινωνικό συμβόλαιο” εκφρασμένο σαν επίσημη, αναγνωρισμένη θέσμιση υπό την αιγίδα της μορφής / κράτος στη “νόμιμη” εκδοχή της· αντίθετα επωφελείται, ζει και αναπνέει απ’ την “παρανομία”...
- κατά συνέπεια δεν υπάγεται σε οποιαδήποτε αναγνώριση ή/και συμβιβαστική ρύθμιση ταξικών σχέσεων με οποιαδήποτε έννοια...
- πράγμα που επιτρέπει (στην οικονομία του εγκλήματος) ένα εκρηκτικά πολλαπλάσιο ποσοστό κέρδους σε σχέση με τον “νόμιμο” καπιταλισμό.

[1]  Sarajevo νο 33, Oκτώβριος 2009



από το τεύχος 44 του Sarajevo.