Έλλη Λαμπέτη

Πέρασαν 27 χρόνια απο την ημέρα που άφησε τη τελευταία της πνοή η ψυχούλα του ελληνικού θεάτρου (Σεπτέμβρης 1983) η Έλλη Λαμπέτη η ηθοποιός που χάρη σε δυό συμαθητικά κουσούρια της -την ολοφάνερη δειλία και το ελαφρό ψεύδισμα- γράπωνε τον θεατή και δεν τον άφηνε να ξεκολλήσει πάνω από τη γλύκα και το ταλέντο της... Αναρωτιόταν η ίδια πως ανάμεσα στις άλλες τέσσερις αδελφές της και στο δίδυμο αδελφό της, μυρώθηκε από τη μοίρα να μαγνητίζει αμέσως το κοινό, όπως η φωνή της Έντιθ Πιάφ...

Η Έλλη έφυγε από τη κόλαση και πήγε στο παράδεισο...

Φυτό για το μέλλον: Ιπποφαές

Συνθήκες περιβάλλοντος που καλλιεργείται το Ιπποφαές

       

Το ιπποφαές είναι ένα φυτό το οποίο μπορεί να καλλιεργηθεί και να παράγει

καρπούς από το  υψόμετρο του επιπέδου  της θάλασσας μέχρι το  υψόμετρο των 2000m. Στη Ρωσία  υπάρχουν ενδημικά είδη  του ιπποφαούς που καρποφορούν σε υψόμετρα μεταξύ 1200m και 2000m.

Το εύρος των θερμοκρασιών μέσα στο οποίο μπορεί να καλλιεργηθεί είναι  πολύ μεγάλο και ευρίσκεται μεταξύ -43^ο C και 40^ο C.

Το ιπποφαές μπορεί να καλλιεργηθεί σε μία ποικιλία εδαφών τα οποία μπορεί να είναι γόνιμα ή λιγότερο γόνιμα ή ακόμη και σε άγονα εδάφη. Το ρΗ του εδάφους μπορεί να κυμαίνεται από 5,5 μέχρι 8,0. Έχει αποδειχθεί ότι οι ρίζες του αναπτύσσονται καλά σε  ελαφρά αεριζόμενα εδάφη, αμμώδη ή χαλικώδη και μπορούν να αναπτυχθούν ακόμη και  σε εδάφη με υψηλές συγκεντρώσεις χλωριούχου νατρίου. Μπορεί να καλλιεργηθεί επίσης και σε αργιλώδη και αργιλοπηλώδη εδάφη με επιτυχία αφού βέβαια ενσωματωθεί μία ποσότητα 2000-2500 κιλών / στρέμμα καλά χωνευμένης κοπριάς ή άλλης οργανικής ουσίας.  Το ιπποφαές είναι ένα φυτό μοναδικό που μπορεί να καλλιεργηθεί και να αξιοποιήσει ακόμη και   εγκαταλελειμμένα γεωργικά εδάφη, ακαλλιέργητες εκτάσεις, αμμώδεις παραθαλάσσιες εκτάσεις,   πυρόπληκτα εδάφη ή βραχώδη νησιά ενώ ταυτόχρονα λόγω του ότι συμβιώνει στις ρίζες του με ένα αζωτοβακτήριο λαμβάνει το άζωτο που έχει ανάγκη για την ανάπτυξη του από τον ατμοσφαιρικό αέρα, εμπλουτίζοντας ταυτόχρονα το έδαφος με άζωτο βελτιώνοντας ταυτόχρονα τη γονιμότητα του εδάφους.

Αυγουστίνος Καντιώτης: το άγνωστο χρονικό ενός γανατισμένου

Τις μέρες που πέθανε ο Αυγουστίνος Καντιώτης ένιωσα μεγάλη ανατριχίλα όταν επισκέφτηκα την επίσημη ιστοσελίδα του. Η αποστροφή μου ήταν εξαιρετικά έντονη όταν είδα στις αγγελίες του θανάτου και τα σχετικά προσκυνήματα τις φωτογραφίες που συνόδευαν τα άρθρα. Μικρά παιδιά πέντε έως δέκα το πολύ ετών να ποζάρουν σε αναμνηστικές πόζες μπροστά στο πτώμα ενός μισότρελου και μισάνθρωπου ιεράρχη που επηρέασε όσο λίγοι την μακεδονική ιστορία της νεότερης Ελλάδας. Σε κάποιο ενσταντανέ φαίνεται ένα κοριτσάκι που σκύβει να τον φιλήσει, σκηνή που θα έκανε ακόμα και τον Ρίτσαρντ Ντόκινς ν’ αφρίσει από το κακό του. Μετά από αυτή την ψυχρολουσία αναζήτησα τα βιογραφικά στοιχεία του αλλά με έκπληξη διαπίστωσα πως πρόσφατα είχε ανεβάσει την “αυτοβιογραφία” του σε μεγάλο αριθμό άρθρων όσο και σε PDF οπότε δεν έχασα την ευκαιρία να χωθώ μέσα στη σκοτεινή λιακάδα ενός ταραγμένου μυαλού. Σύντομα φάνηκε πως κάποια περιστατικά τα παρουσίαζε βεβαίως εξαιρετικά εξωραϊσμένα και με υποψίασαν για το πραγματικό υπόβαθρό τους. Στη συνέχεια του άρθρου θα τονίσω αυτά τα σημεία παραβλέποντας τα ήδη γνωστά και καταγεγραμμένα σχετικά με την ιστορία του αφιονισμένου ιεράρχη…

Το 'πε ο Ιερεύc: Ο Κολοκοτρώνης φταίει για την Άλωση!

Και πάνω που λες ότι έχεις φάει επί της μάπης αρκετό Γιανναρά που θλίβεται, συνθλίβεται, αλείβεται και καταθλίβεται με το νεοελληνικό κρατίδιο, (διότι πώς να το κάνουμε άλλη φάση να είσαι Φαναριώτης αξιωματούχος σε πόστο - κομπόστα σε μία Νεο-Οθωμανική αυτοκρατορία) βλέπεις το παρακάτω ανοσιούργημα από συγκέντρωση Γιαχβεδόπληκτων:.

Σημείωση: Ο Οθωμανολάγνος ρασοφόρος είναι καθηγητής(!) στο Αριστοτέλειο πανεπιστήμιο (αυτό με σήμα τον Μητσάρα που ζέχνει Άκουα Βέλβα, ή Όλντ Σπάις δε θυμάμαι τώρα. Ο Αρίστος πήγες μπαξίς στους Σλαβομακεδόνες της ΦΥΡΟΜ άδοντας εις κοινήν Αιγυπτιακήν του 4αι. π.Χ.. την Μαντουβάλα).

Δέστε και φρίξτε με τον μασόνο Κολοκοτρώνη που παρέδωσε την Πόλη στους Τούρκους το 1821. Είμαι σίγουρος ότι οι ΗΠΑ με κάτι μασονάρες τύπου Ουάσιγκτον, Τζέφερσον και Φρανκλίνου έβαλαν τον δάκτυλον τους για να χάσουν οι Οθωμανόδουλοι δεσποτάδες τα προνόμιά τους. Αχ, τι καλά περνούσαμε με τον πολυχρονεμένο Σουλτάνο... είχαμε ακέραιη την πίστη μας και τον Μπίστη μας.

Απολαύστε υπεύθυνα:

 Τα λόγια του σοφού γέροντος ανανέωσαν την πίστη μου στον αόρατο ροζ φτερωτό δράκο που ξερνά φωτιές και κατοικοεδρεύει στην πιλοτή.

Πλακώστε τον θρησκόληπτο στρατηγό που αμφισβητεί την εκ του Θεού εκπορευόμενη εξουσία του Σουλτάνου και αναφωνήστε μεθ' ημών:

Τι γκάβλα είναι να είσαι Τούρκος!
αντιγραφή απο τον Ελληνοσουηδό